Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες οδηγούνται
στις κάλπες την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου, με την οικονομική κρίση όχι
απλώς να εξακολουθεί να είναι παρούσα, αλλά και να υπάρχει παλινδρόμηση
σε αρνητικό πρόσημο σε αρκετούς οικονομικούς δείκτες οι οποίοι είχαν
επιστρέψει σε θετικό το 2014.
Όμως, η κρίση που μας δοκιμάζει είναι το προϊόν μιας μακράς εθνικής ομφαλοσκόπησης, μιας αταβιστικής προσήλωσης σε κατεστημένα σχήματα και νοοτροπίες στη δημόσια διοίκηση, την οικονομία, την αγορά, την εκπαίδευση.
Όμως, η κρίση που μας δοκιμάζει είναι το προϊόν μιας μακράς εθνικής ομφαλοσκόπησης, μιας αταβιστικής προσήλωσης σε κατεστημένα σχήματα και νοοτροπίες στη δημόσια διοίκηση, την οικονομία, την αγορά, την εκπαίδευση.
Πολλές, μικρές και επί μέρους
συντεχνιακές αντιλήψεις ύψωσαν ένα τείχος μονολιθικής αντίδρασης σε κάθε
μεταρρύθμιση και μαζί με τα πρόσωπα που τις εκπροσώπησαν, τις
υπηρέτησαν ή τις ανέχθηκαν, φέρουν την ευθύνη της γενικής κατάρρευσης
που βιώνουμε σήμερα.
185 περίπου χρόνια από την ίδρυση του
νεοελληνικού κράτους, 45 χρόνια από την επανεκκίνηση της μεταπολίτευσης,
δίνουμε δυστυχώς την εικόνα όχι απλώς ενός χρεοκοπημένου αλλά ενός
αποτυχημένου κράτους και σχοινοβατούμε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Η κατάσταση αυτή ασφαλώς δεν θα
συνεχιστεί για πολύ. Η κλεψύδρα αδειάζει κι ο ζυγός θα γύρει –τελεσίδικα
για τη δική μας και την επόμενη γενιά– προς τη μια ή την άλλη πλευρά.
Η κοινωνία μας θα πρέπει ν’ αποφασίσει
με την ψήφο της στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου αν αυτό που ταιριάζει
στην ιστορία μας και τις προσδοκίες μας για το μέλλον είναι μια θέση
ανάμεσα στα ανεπτυγμένα κράτη και την καρδιά της ηνωμένης Ευρώπης ή η
ολίσθηση στην κατηγορία του κράτους – παρία, της τελευταίας μαύρης
τρύπας της βαλκανικής χερσονήσου. Βαθιά μου πίστη είναι πως μπορούμε και
αξίζει να προσπαθήσουμε για την πρώτη επιλογή.
Αρκεί ν’ αφήσουμε στο παρελθόν τις
ιδεοληψίες του παρελθόντος πριν μας συμπαρασύρουν μαζί τους και να
προσαρμόσουμε το παραγωγικό μας μοντέλο στις εξελίξεις και τάσεις της
διεθνούς κοινωνίας και οικονομίας, αντί να περιπλανούμαστε σε αδιέξοδες
ατραπούς.
Αρκεί να κατανοήσουμε ότι συμφέρον του
έθνους και του λαού μας δεν είναι η απομόνωση και η περιχαράκωση στο
χθες αλλά ο συντονισμός με το διεθνές περιβάλλον.
Αυτό άλλωστε διδάσκει κι η μακρά ιστορία
μας. Όποτε επιλέξαμε μοναχικές οδούς, όποτε κόψαμε τις γέφυρες με τους
γύρω μας, υποστήκαμε εθνικές τραγωδίες. Κι όποτε συλλάβαμε την τάση της
εποχής, ανοιχθήκαμε και συντονιστήκαμε με το διεθνές περιβάλλον,
κατήγαμε επιτυχίες απρόσμενες για το μέγεθος της χώρας μας.
Είναι πασιφανές σήμερα ότι είναι
απαραίτητος ο εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης, όπως και η
διαμόρφωση ενός σαφούς κανονιστικού περιγράμματος για το επιχειρείν, η
απλοποίηση της αδειοδότησης των επιχειρήσεων, η ομοιομορφία και
διαφάνεια στις σχέσεις του Δημοσίου με τους επιχειρηματίες και τους
πολίτες.
Τα 2,5 έτη που προηγήθηκαν έγιναν
σημαντικές νομοθετικές προσπάθειες στην κατεύθυνση αυτή που πρέπει να
τύχουν εμβάθυνσης κι εφαρμογής, όπως ενδεικτικά:
* Νόμος πλαίσιο για την απλοποίηση
αδειοδότησης των επιχειρήσεων (ν.4254/14), ώστε για τις περισσότερες
επιχειρήσεις είτε να μην χρειάζεται οποιαδήποτε άδεια, είτε η δήλωση
αυτό-συμμόρφωσης.
* Νέος νόμος για τα κέντρα εφοδιαστικής – logistics (ν.4302/14),
* Νέος νόμος για τις δημόσιες συμβάσεις
έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ν.4281/14) που καταργεί δεκάδες ειδικά
ανά φορέα νομοθετήματα – ένα λαβύρινθο συγχύσεων και αδιαφάνειας.
Ενώ το 2014 έκλεινε με θετικό ρυθμό
ανάπτυξης για πρώτη φορά μετά από χρόνια και σημαντικές άμεσες ξένες
επενδύσεις, η αβεβαιότητα που επικρατεί από τις εκλογές του Ιανουαρίου
2015 και μετά άνοιξαν νέο κύκλο ύφεσης, με αποκορύφωμα των αρνητικών
εξελίξεων το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή των capital controls.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να
συνεχισθεί και η χώρα δεν είναι δυνατόν να εξέλθει του φαύλου κύκλου της
ύφεσης χωρίς στήριξη της επιχειρηματικότητας. Η απάντηση στο πρόβλημα
της ανεργίας είναι η μετάβαση από το κυρίαρχο στις δεκαετίες του ’80 και
’90 μοντέλο του κρατισμού σ’ ένα νέο μοντέλο ενθάρρυνσης της
επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας και της προσέλκυσης νέων
επενδύσεων.
Στόχος μας πρέπει να είναι η αύξηση της
συμμετοχής της καινοτομίας στο ΑΕΠ που σήμερα αντιστοιχεί στο
πενιχρότατο 0,47%, τουλάχιστον κατά 4%, μέσα στα επόμενα 4 χρόνια.
Το σχέδιο και τα μέσα υλοποίησης
υπάρχουν, δεν χρειάζεται να τα επινοήσουμε. Απλώς πρέπει να αντιγράψουμε
τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές, όπως τις κατέγραψε για λογαριασμό της
ελληνικής κυβέρνησης ο διεθνούς φήμης οργανισμός Yozma του Ισραήλ, στον
οποίο ανατέθηκε η μελέτη για τα βήματα που απαιτούνται προκειμένου να
διαμορφωθεί ένα "οικοσύστημα” στην Ελλάδα για τις νέες τεχνολογίες και
την καινοτομία, το οποίο θα ενθαρρύνει τη μετεξέλιξή τους σε
επιχειρηματική δράση.
Πρέπει να ενθαρρύνουμε τους νέους στην
επιχειρηματικότητα, να δώσουμε τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη της χώρας
που έχει μια καινοτόμο ιδέα για τη δημιουργία μιας επιχείρησης, αλλά δεν
διαθέτει τα απαιτούμενα κεφάλαια, να εξασφαλίσει την απαραίτητη
χρηματοδοτική συνδρομή προκειμένου να την υλοποιήσει. Πηγές
χρηματοδότησης μπορεί να είναι το νέο ΕΣΠΑ, αλλά και διαφοροποιημένα,
ευέλικτα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως το IfG, που εξελίχθηκε όταν ήμουν
Υπουργός Ανάπτυξης.
Αλλά σύμφωνα με τελευταία έκθεση του
ΟΟΣΑ, η συνολική επιβάρυνση (φόροι και εισφορές) που έχει στο εισόδημά
του ένας Έλληνας εργαζόμενος με δύο παιδιά ανήλθε το 2014 στο 43,4%. Την
ίδια στιγμή ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ είναι μόλις 26,9%.
Υπό συνθήκες επαπειλούμενης πτώχευσης,
οι προηγούμενες κυβερνήσεις υποχρεώθηκαν να λάβουν αυστηρά φορολογικά
μέτρα για να αποτρέψουν τα χειρότερα. Η βελτίωση, όμως των οικονομικών
μεγεθών το 2014 είχε επιτρέψει την έναρξη αποκλιμάκωσης της φορολογίας.
Στόχος για το μέλλον πρέπει να είναι η
αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης και η παροχή φορολογικών
κινήτρων για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας με μικρότερους
συντελεστές φορολογίας εισοδήματος.
Ελπίζω ότι με την ψήφο της στις εκλογές
της 20ης Σεπτεμβρίου η κοινωνία μας θα αποδείξει ότι μπορεί να εξέλθει
εμπειρότερη κι ωριμότερη, αντιλαμβανόμενη τη μόνη επιλογή που ταιριάζει
στο παρελθόν και το μέλλον μας: Την οριστική εμπέδωση της θέσης της
Ελλάδας στη χορεία των προοδευμένων και φιλελεύθερων χωρών, στην καρδιά
της Ευρώπης και των ευρωπαϊκών θεσμών.
Ο Νίκος Δένδιας είναι υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Β΄ Αθήνας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου